Urodził się 15 grudnia 1929 roku w Kobylinie w województwie poznańskim. W okresie okupacji, w latach 1943–1945 pracował jako robotnik w warsztacie maszyn rolniczych. Szkołę średnią ukończył w 1949 roku w Krotoszynie, a następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, gdzie w 1953 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika w specjalności ogólno-konstrukcyjnej. W 1957 roku otrzymał na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Szczecińskiej dyplom mgr. inżyniera mechanika, specjalność maszyny i urządzenia energetyczne. Doktoryzował się w 1964 roku, a habilitował w 1984 na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk technicznych uzyskał w roku 1987, a w 1994 roku został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego. Całą swoją pracę zawodową związał z Uczelnią, gdzie pełnił wiele funkcji, między innymi kierownika Katedry Teorii Maszyn Cieplnych, kierownika Zakładu Termodynamiki, prodziekana i dziekana Wydziału Budowy Maszyn PS, prorektora ds. wychowania PS oraz członka Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Był członkiem wielu komitetów naukowych w tym: Komitetu Termodynamiki i Spalania, Komitetu Ergonomii i Komitetu Problemów Energetyki PAN, Polskiej Geotermalnej Asocjacji, International Solar Energy Society i innych. Profesora Romana Sobańskiego zapamiętano jako wspaniałego dydaktyka i wychowawcę młodzieży. Był inicjatorem i współorganizatorem kierunku studiów inżynieria środowiska oraz specjalności systemy i urządzenia energetyczne na kierunku mechanika. Pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy, wśród którego należy wymienić autorstwo czterech monografii, ponad 180 prac opublikowanych w liczących się krajowych i międzynarodowych czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych. Promował osiem prac doktorskich. Opracował ponad 30 recenzji doktorskich, habilitacyjnych i wniosków o nadanie tytułu profesora. Został siedmiokrotnie uhonorowany przyznaniem zespołowych i indywidualnych Nagród Ministra Edukacji Narodowej. Profesora Sobańskiego cechowała wyjątkowa umiejętność łączenia badań naukowych z aplikacjami praktycznymi. Był kierownikiem i wykonawcą kilkudziesięciu znaczących opracowań z zakresu techniki cieplnej, ciepłownictwa, gospodarki energetycznej i geoenergetyki, dotyczących tak kraju, jak i Pomorza Zachodniego. Wśród podejmowanych tematów istotną pozycję zajmowały prace związane z procesami nurkowania saturowanego, w szczególności z określaniem właściwości mieszanin oddechowych, analizą warunków komfortu cieplnego w kompleksach do badań podwodnych oraz badaniami modelowymi i analizą zjawisk wymiany ciepła i masy w środowisku hiperbarycznym. Ostatnie lata swego życia poświęcił wykorzystaniu niekonwencjonalnych źródeł energii, a w szczególności problematyce pozyskiwania i przetwarzania energii geotermalnej. Był jednym z inicjatorów i współuczestników budowy ciepłowni geotermalnej w Pyrzycach oraz współautorem kilku innych projektów ciepłowni geotermalnych. Współpracował z uczelniami zagranicznymi w Niemczech, Grecji, Hiszpanii, na Łotwie, Syrii, Holandii, Tunezji i Rosji. Profesor Roman Sobański był wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi, spośród których trzeba wymienić: Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz honorowy tytuł „Zasłużony Nauczyciel PRL”. Zmarł 12 lipca 2001 roku.